بارداری غالباً اتفاقی هیجان‌انگیز است، اما هر چقدر هم که با اشتیاق منتظر به دنیا آمدن فرزندتان باشید، باز هم ممکن است در این دوران حساس و پرچالش دچار استرس و دیگر گونه‌های ناراحتی عاطفی بشوید. عوارض بارداری، فارغ از خفیف یا جدی بودن‌شان می‌تواند بر سلامت مادر یا فرزند اثر بگذارد، رابطه عاشقانه بین والدین را دچار تنش کند و به ایجاد تغییراتی قابل پیش‌بینی و غیرقابل پیش‌بینی در زندگی دامن بزند.

چالش‌های مرتبط با بارداری و زایمان

هر چند بارداری می‌تواند هم برای مادر و هم برای پدر دشوار و مسئله‌آفرین باشد، اما در اکثر موارد مادران هستند که بیشترین فشار را تحمل می‌کنند. مادران مجرد دچار ناراحتی عاطفی بیشتری می‌شوند، چرا که مادران مجرد غالباً از کمک و حمایت همسر یا خانواده‌ای مهربان و دلسوز بی‌بهره‌اند. بارداری برای بسیاری از خانم‌ها به راحتی پیش می‌رود، اما حتی یک بارداری “آسان” نیز می‌تواند با مشکلات ذهنی یا جسمی همراه باشد و بسیاری از مادران آینده به دلیل نگرانی برای سلامت فرزندشان، زایمان قریب‌الوقوع یا عوارض گوناگون دوران بارداری دچار استرس یا اضطراب می‌شوند. این نگرانی‌ها می‌تواند خفیف یا جدی باشد، در هر حال استرس ناشی از این نگرانی‌ها، تنش و ناراحتی جسمی و روانی خانم‌های باردار را افزایش می‌دهد و به افسردگی یا مشکلات جسمی دامن می‌زند؛ تمامی این مسائل و مشکلات، احتمال بروز خطر در زمان زایمان را افزایش می‌دهد.

به وجود آمدن مشکلات و اختلافات در زندگی مشترک

بارداری، گاهی رابطه زناشویی را متشنج می‌کند، به ویژه اگر بارداری ناخواسته باشد و والدین اهداف متفاوتی داشته باشند. برای مثال وقتی یکی از والدین علی‌رغم مخالفت همسرش بچه می‌خواهد، نظرات متفاوت درباره سرانجام بارداری، اثر قابل توجهی بر رابطه می‌گذارد. حتی وقتی زوج بر سر موضوع بچه‌دار شدن با هم موافق باشند، آماده نبودن برای تولد فرزند به دلیل مشکلات اقتصادی یا مسائل دیگر باعث نگرانی می‌شود. چنانچه مشکلاتی در زندگی زناشویی وجود داشته باشد که همسران آنها را نادیده گرفته باشند یا از عهده حل کردن‌شان برنیامده باشند، چالش‌های متعدد بچه‌دار شدن جو متشنج را ناآرام‌تر می‌کند. اگر یکی از همسران درباره بچه‌دار شدن مطمئن نباشد، بارداری می‌تواند اثر منفی بر روی رابطه بگذارد، به ویژه اگر فشارها یا عامل‌های استرس‌زای دیگری نیز در زندگی وجود داشته باشد. صحبت کردن درباره مسائل نگران‌کننده یا رفع اختلاف نظر درباره بچه‌دار شدن در دوره پیش از بارداری یا قبل از تولد نوزاد کمک می‌کند تا پدر و مادر به والدین و همسران قوی‌تری تبدیل شوند.

مشکلات مالی

مشکلات مالی نیز می‌تواند منشأ ناراحتی و ناآرامی خانواده در دوران بارداری باشد. داده‌ها و آمار جدید نشان می‌دهد که مجموع هزینه‌های مربوط به مراقبت‌های دوران بارداری و زایمان در ایالات متحده به طور متوسط بالغ بر 32000 دلار برای زایمان طبیعی و 50000 دلار برای سزارین است؛ می‌توان گفت که امریکا بالاترین هزینه زایمان را در جهان دارد. به دلیل سرسام‌آور بودن هزینه‌های زایمان، بسیاری از خانم‌هایی که باردار می‌شوند، به دلیل نگرانی از پرداخت صورت‌حساب‌های سنگین خدمات پزشکی دچار استرس و اضطراب می‌شوند. هر چند بعضی شرکت‌های بیمه بخش اعظم هزینه‌های زایمان را می‌پردازند، بقیه شرکت‌های بیمه خسارت درمان بسیار کمی می‌پردازند یا اصولاً هزینه‌های زایمان را پوشش نمی‌دهند، در نتیجه خانواده‌ها خود باید پرداخت هزینه‌های پزشکی بالا و گاه پیش‌بینی نشده را به عهده بگیرند.

عوارض جسمانی

عوارض جسمی دوران بارداری نیز مدیریت بارداری را برای بسیاری از خانم‌ها دشوارتر می‌سازد. حالت تهوع صبحگاهی، درد، خستگی، بی‌خوابی و سوءهاضمه فقط چند نمونه از مشکلاتی است که بانوان باردار باید با آنها دست و پنجه نرم کنند. خانم‌هایی که در دوران حاملگی بیمار می‌شوند، علائم شدیدتری را تجربه می‌کنند و بیشتر مستعد بروز عوارضی هستند که از جدی‌ترین آنها می‌توان به نقص‌های مادرزادی نوزاد یا مرگ جنین اشاره کرد. به منظور پیشگیری از بروز نقص‌های مادرزادی و مسمومیت‌های غذایی، پزشکان معمولاً پرهیزهای غذایی خاصی، مانند خودداری از مصرف مشروبات الکلی یا مواد غذایی خام یا غیرپاستوریزه، را به خانم‌های باردار توصیه می‌کنند. علاوه بر این محدودیت‌ها، خوردن بسیاری از غذاها به دلیل ویار، حالت تهوع صبحگاهی یا دیگر ناراحتی‌های گوارشی دوران بارداری برای مادران آینده دشوار می‌شود.

دسترسی به پزشک متخصص

برخی خانم‌ها این شانس را دارند تا پزشک متخصص یا ماما را خودشان انتخاب کنند، اما بسیاری از خانم‌ها این فرصت را ندارند و مجبوراند برای مراجعه به متخصص مسافتی طولانی را طی کنند و ساعت‌ها منتظر نوبت‌شان بمانند یا به معاینه و درمان توسط متخصصی رضایت بدهند که نتوانسته‌اند ارتباط خوبی با او برقرار کنند. در نتیجه ویزیت‌های ضروری دوران بارداری به منبع دیگری برای استرس و ناراحتی تبدیل می‌شود و برخی خانم‌ها برای روبه‌رو نشدن با شرایط ناخوشایند مراکز درمانی از مراجعه به پزشک اجتناب می‌کنند.

بارداری و مسائل مربوط به سلامت روان

هر چند بارداری غالباً هیجانات و احساسات مثبت بسیاری را برمی‌انگیزد، گاهی اوقات نیز مادران آینده در دریای احساسات و افکار منفی فرومی‌روند. مشکلات خانوادگی گذشته، نگرانی‌ها، ناامنی‌ها، مشکلات زناشویی و مسائل مالی رنگ واقعیت به خود می‌گیرد و به دردسری ملموس تبدیل می‌شود. در نتیجه خانمی که مشتاقانه منتظر تولد فرزندش است، دچار نوسانات خلقی، ترس، اضطراب یا فراموشی می‌شود یا نظری منفی نسبت به تصویر بدن خود در دوران حاملگی پیدا می‌کند. خانم‌هایی که پیش از حاملگی، افسرده یا مضطرب بوده‌اند، بیشتر مستعد ابتلا به ناراحتی‌های روانی در این دوران هستند. اگر عارضه‌های روانی در دوران بارداری یا پس از زایمان رخ دهد، متخصص زنان معمولاً مادر را به متخصصین سلامت روان معرفی می‌کند تا مادر از مراقبت و حمایت فوری برخوردار شود. چون داروهای مورد استفاده برای درمان اختلالات روانی می‌تواند اثرات نامطلوبی بر جنین در حال رشد داشته باشد، به خانم‌هایی که داروهای روانپزشکی مصرف می‌کنند و متوجه شده‌اند که باردار هستند یا قصد باردار شدن دارند، توصیه می‌شود که با پزشک و روانپزشک تجویزکننده داروها تماس بگیرند. در بعضی موارد داروی دیگری تجویز می‌شود و گاهی نیز روش درمانی جایگزینی، مانند مشاوره و روان درمانی، برای دوران بارداری توصیه می‌شود. البته ممکن است مشاوره به تنهایی برای تمام خانم‌های باردار کافی و موثر نباشد، در هر حال مشاور کمک می‌کند تا مادران آینده بهترین روش درمان را برای این دوران حساس بیابند. برخی از مادرانی که از قبل به ناراحتی‌های روانی مبتلا بوده‌اند، از فکر احتمال انتقال دادن بیماری به فرزندشان مضطرب می‌شوند، اما با کسب اطلاعات و منابع لازم از متخصص می‌توانند نگرانی‌های خود را به روشی درست برطرف کنند.

انتظارات اجتماعی از خانم‌های باردار و مادران تازه‌کار، بسیاری از خانم‌ها را دچار اضطراب یا استرس می‌کند. افراد با حسن نیتی مانند خانواده، دوستان یا حتی غریبه‌ها از عادت‌ها، رژیم غذایی و افزایش وزن یا لاغری شدید خانم‌های باردار ایراد می‌گیرند و مادر نگران را با نصایح یا توصیه‌های ناخواسته بمباران می‌کنند. برخی بانوان در نتیجه تحمل این همه انتقاد از کوره درمی‌روند، عصبانی می‌شوند یا دچار ناامیدی می‌شوند، عده‌ای نیز به توانایی خود شک می‌کنند و نگران می‌شوند که مبادا نتوانند مادر خوبی باشند. از این رو والدین آینده به خواندن کتاب‌های آموزش والدین و تربیت فرزندان و منابع اطلاعاتی دیگر روی می‌آورند و از خواندن نظرات متناقض درباره بهترین و ایمن‌ترین روش زایمان کلافه و سردرگم می‌شوند.

علائم ناراحتی‌های روانی، از جمله شایع‌ترین عوارض زایمان است. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که:

• 15 ـ 20 درصد خانم‌ها افسردگی یا اضطراب شدیدی را پس از زایمان تجربه می‌کنند.
• دو سوم مادرانی که مبتلا به افسردگی پس از زایمان تشخیص داده شدند، برای اولین بار در دوران زایمان دچار تغییرات خلقی شدند.
• 60 درصد مادران مبتلا به افسردگی پس از زایمان متوسط، در دوران حاملگی دچار عوارضی مانند دیابت بارداری بوده‌اند.
• تحمل استرس در دوران بارداری، به ویژه استرس پس از سانحه (PTSD) می‌تواند به زایمان زودرس، کم بودن وزن نوزاد در زمان تولد و رفتارهای پرخطری مانند سیگار کشیدن یا مشروب نوشیدن منجر شود.
• بسیاری از خانم‌ها دچار افسردگی پس از زایمان می‌شوند، یعنی این که روحیه‌شان یک یا دو هفته پس از زایمان ضعیف می‌شود و با کمترین بهانه‌ای زیر گریه می‌زنند. این احساسات معمولاً با بهره‌گیری از حمایت همسر یا خانواده برطرف می‌شود. اما اگر ناراحتی از بین نرود یا با ناامیدی، افکار منفی درباره خود یا نوزاد یا بی‌اشتهایی همراه باشد، این علائم می‌تواند نشان دهنده ابتلا به عارضه‌ای جدی‌تر باشد.
• روان‌پریشی پس از زایمان عارضه‌ای نادر، اما جدی است که با علائمی مانند هذیان، نوسانات خلقی سریع، پارانویا و توهم همراه است. 5 درصد موارد روان‌پریشی به خودکشی و 4 درصد به نوزادکشی منجر می‌شود. علائم معمولاً ناگهان، ظرف دو هفته پس از زایمان بروز می‌یابد.

تأثیر زایمان بر سلامت هیجانی

عادت کردن به شرایط جدید پس از تولد نوزاد گاهی اوقات برای والدین، به ویژه والدین تازه‌کار سخت می‌شود. زایمان دشوار، پدر و مادر را از نظر جسمی و عاطفی خسته می‌کند؛ به علاوه سازگار شدن با نقش‌ها و مسئولیت‌های جدید برای والدین سخت و همراه با استرس است. والدین بعضی خانم‌هایی که به تازگی زایمان کرده‌اند، دوست دارند که از دخترشان حمایت کنند. در این بین بعضی پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها در مراقبت‌ها و نصایح‌شان زیاده‌روی می‌کنند و عده‌ای نیز با بی‌توجهی‌هایشان والدین جدید را آزار می‌دهند؛ در نتیجه رابطه پدر و مادر تازه‌کاری که پیش از این به دلیل به دنیا آمدن نوزاد متشنج شده بود، ناآرام‌تر از پیش می‌شود. پدر و مادر جدید به دلیل نیازهای پایان‌ناپذیر نوزاد به شدت خسته یا دچار مشکلات خواب می‌شوند؛ کم‌خوابی سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌کند، استرس بیشتری را به پدر و مادر تحمیل می‌کند و آنان را زودرنج و تحریک‌پذیر می‌کند.

برخی خانم‌هایی که به تازگی زایمان کرده‌اند، نمی‌توانند بپذیرند که بعضی جنبه‌های بارداری و زایمان طبق انتظارشان پیش نرفته است. مادری که با دقت برای تولد فرزندش برنامه‌ریزی کرده است، اما به دلیل یک بیماری پیش‌بینی نشده نتوانسته است برنامه‌هایش را عملی کند، حسرت می‌خورد که چرا این اتفاق مهم طبق برنامه‌هایش پیش نرفته است. دوران نقاهت طولانی پس از زایمان مادر را کلافه و ناراحت می‌کند که چرا نمی‌تواند کارهای خودش را انجام بدهد و از تحمل درد و خستگی مزمن به تنگ می‌آید. خانم‌هایی که نمی‌توانند به فرزندشان شیر بدهند، احساس سرخوردگی یا شکست می‌کنند یا دچار استرس و علائم افسردگی می‌شوند.

زایمان زودرس، مرده‌زایی یا مبتلا شدن نوزاد به نقص‌های مادرزادی مرگبار، مادر را سوگوار و دچار اندوه شدیدی می‌کند که اگر درمان نشود، به ناراحتی‌های روانی جدی مانند افسردگی می‌انجامد. اعلام کردن خبر مرگ نوزاد به جای خبر تولدش به خانواده و دوستان وظیفه بسیار دشوار و ناراحت‌کننده‌ای است که می‌تواند اثری ماندگار بر والدین، به ویژه مادری داشته باشد که جنین را در رحم خود حمل کرده است.

مشاوره برای مسائل مربوط به بارداری و زایمان

بارداری، وضع حمل و تولد نوزاد، حتی اگر همه چیز بدون ناراحتی جدی پیش برود، می‌تواند دشوار باشد. والدینی که پیوندی محکم و صمیمانه بین‌شان برقرار است و از حمایت دیگران برخورداراند، همچنان ممکن است با مشکلات مالی و سلامتی اجتناب‌ناپذیری روبه‌رو شوند که می‌تواند رابطه‌شان را متشنج کند. حمایت خانواده و دوستان یکی از جنبه‌های مهم برای سلامتی و رفاه والدین جدید، به ویژه مادران است.

مشاوره برای مادران منتظر فرزند، مادران دچار مشکلات پس از زایمان و پدرهای جدیدی که نگران همسر و فرزندشان هستند، مفید است و در رفع بسیاری از مشکلات و عوارض بارداری و زایمان به آنان کمک می‌کند. خانم‌هایی که پیش از بارداری دچار ناراحتی‌های روانی بوده‌اند، می‌ترسند که مبادا وظایف دشوار مادری مشکل‌شان را تشدید کند یا موجب بروز مشکلات جدیدی شود؛ اما پشتیبانی مشاور یا درمانگر در طول بارداری به مادران نگران آرامش خاطر می‌دهد. خانم‌هایی که دچار افسردگی یا روان‌پریشی بعد از زایمان می‌شوند، با بهره‌گیری از مشاوره در کنار درمان دارویی متوجه بهبود محسوس وضعیت‌شان می‌شوند.

کاهش استرس در دوران بارداری

کاهش استرس یکی از راهکارهای مهم بهبود سلامتی مادران و پیشگیری از بروز عوارض خاص در دوران بارداری است. علل گوناگونی برای استرس دوران بارداری وجود دارد که از آن جمله می‌توان به تغییرات بدن در دوران بارداری، نوسانات هورمونی مربوط به این دوران یا اضطراب یا ترس درباره حاملگی و زایمان اشاره کرد. افرادی که در دوران بارداری درگیر تجربه‌ای ناخوشایند می‌شوند، فاجعه و مصیبتی بر سرشان می‌آید یا دچار استرس مزمن، اختلال استرس پس از سانحه یا دیگر ناراحتی‌های روانی هستند، استرس بیشتری را در دوران بارداری تحمل می‌کنند. متخصص به مادر آینده‌ای که دچار استرس است، توصیه می‌کند که فعالیت‌های استرس‌زا را محدود کند، با خوردن غذاهای مغذی مراقب سلامتی و تناسب اندام‌اش باشد، حتی‌الامکان فعال باشد، خود را در حلقه شبکه حمایتی مناسبی قرار دهد و با دوستان و خانواده‌اش در تماس باشد، دست کمک به طرف دیگران دراز کند و کمک‌شان را قبول کند، در کلاس‌های آموزشی بارداری و زایمان شرکت کند و تکنیک‌های تن‌آرامی مانند مدیتیشن یا یوگای بارداری را یاد بگیرد.

از دست دادن جنین

مرده‌زایی و سقط جنین دو عارضه بارداری است که منجر به از دست دادن فرزند می‌شود. سقط جنین در 20 هفته اول بارداری رخ می‌دهد، اما مرده‌زایی پس از هفته بیستم اتفاق می‌افتد. تقریباً 1 بارداری از هر 160 بارداری به مرده‌زایی منتهی می‌شود و 10 ـ 25 درصد بارداری‌های تشخیص داده شده با سقط جنین به اتمام می‌رسد. البته بیش از 50 درصد بارداری‌ها به سقط جنین منجر می‌شود، اما بعضی موارد سقط جنین قبل از تشخیص دادن بارداری رخ می‌دهد.

غالباً درک اشتباهی از سقط جنین و علل آن وجود دارد و به علت این ضایعه، داغ ننگ و ناتوانی بر پیشانی مادر می‌نشیند. علت اکثر موارد سقط جنین را نمی‌توان تعیین کرد. بعضی علل احتمالی سقط جنین شامل ناهنجاری‌های کروموزومی، مشکلات هورمونی، لانه‌گزینی نامناسب تخمک، سن مادر و تماس با مواد سمی می‌شود. مرده‌زایی شناخته شده‌تر از سقط جنین است. از علل مرده‌زایی می‌توان به مشکلات جفت، نقص‌های مادرزادی، رشد محدود جنین و عفونت‌های باکتریایی اشاره کرد؛ علت مرده‌زایی را غالباً می‌توان تعیین کرد. از دست دادن جنین به احساسات پیچیده‌ای مانند اندوه، شرم، احساس گناه و انزوا دامن می‌زند. بعضی مادرانی که فرزند خود را از دست داده‌اند، باور دارند که می‌توانستند از این اتفاق جلوگیری کنند، حال آن که این‌طور نیست و مادر مقصر نیست. چون بارداری در اغلب موارد سقط جنین تشخیص داده نشده است، بسیاری از مادران در سکوت و تنهایی رنج می‌برند. به رسمیت شناختن درد و رنج ناشی از مردن فرزند و وادار کردن دیگران به قبول این اتفاق دردناک به کمرنگ شدن این احساسات ناخوشایند کمک می‌کند و باعث می‌شود که مراحل سوگواری به درستی انجام شود تا سرانجام زخم‌های این مصیبت التیام پیدا کند.

نمونه‌های موردی

مشاوره برای غلبه بر تردید درباره بارداری ناخواسته

زهرا 27 ساله با علائم استرس و افسردگی به مشاور مراجعه می‌کند. او به تازگی متوجه شده است که باردار است، اما مطمئن نیست که آیا می‌خواهد فرزندش را نگه دارد یا خیر. پدر نوزاد کمترین علاقه‌ای به کمک کردن به تونیا برای بزرگ کردن فرزندشان نشان نمی‌دهد. تونیا به مشاور گفته است که نمی‌خواهد فرزندش را سقط کند یا پس از به دنیا آوردنش او را به خانواده دیگری بسپارد. اما چون تونیا ازدواج نکرده و مجرد است و منابع زیادی ندارد، فکر می‌کند سقط جنین یا فرزندخواندگی بهترین کار است و به همین دلیل دچار ناراحتی و نگرانی شدیدی شده است. تونیا به مشاور می‌گوید که مدتی است نمی‌تواند خوب بخوابد یا روی کارش تمرکز کند، چون فکرش مدام مشغول است و می‌ترسد که مبادا تصمیم اشتباه بگیرد. مشاور به تونیا کمک می‌کند که تمام گزینه‌های ممکن را بنویسد و بهترین و بدترین نتیجه هر گزینه را تصور کند. تونیا به کمک مشاور ارزش‌ها و اهدافش را برای آینده می‌نویسد. تونیا می‌گوید که هر چند رابطه نزدیکی با والدین‌اش دارد و مرتب به آنها سر می‌زند، هنوز خبر بارداری‌اش را به آنها نداده است. مشاور تونیا را تشویق می‌کند که هر چه زودتر موضوع را با والدین‌اش در میان بگذارد. جلسه بعد که زهرا نزد مشاور می‌آید، برایش تعریف می‌کند که والدین‌اش می‌خواهند او به خانه بازگردد تا فرزندش را با هم بزرگ کنند. تونیا احساسات متفاوتی درباره این پیشنهاد دارد، چون از یک طرف نمی‌خواهد دوباره به والدین‌اش وابسته شود و از طرف دیگر فکر می‌کند که زندگی با آنها در حال حاضر بهترین کار است.

مشکلات رابطه زناشویی پس از زایمان دشوار

علی 32 ساله و نرگس 28 ساله کمی پس از متولد شدن اولین فرزندشان برای زوج‌درمانی به مشاور مراجعه می‌کنند. نرگس از دست علی عصبانی و کلاقه است، چون معتقد است که به اندازه کافی به او کمک نمی‌کند و به جای این که در انجام دادن کارهای فرزندشان به او کمک کند، با دوستانش وقت می‌گذراند و اصلاً از او حمایت نمی‌کند. علی به حرف‌های نرگس اعتراض می‌کند و می‌گوید که هر کاری توانسته برای کمک کردن به او کرده است و حتی بیشتر هم می‌خواسته کمک کند، اما نرگس مدام از او ایراد می‌گیرد و سرش فریاد می‌زند که هیچ کاری را درست انجام نمی‌دهد و از او می‌خواهد که فقط “بیرون برود” و او را تنها بگذارد. علی برای مشاور تعریف می‌کند که نرگس زایمان سختی داشته است و ناراحت است که چرا نمی‌تواند ورزش کند و کارهایش را به راحتی انجام بدهد. به علاوه نرگس از وضعیت اندامش پس از زایمان ناراضی است، هر چند علی فکر می‌کند که او زیباتر از همیشه شده است. نرگس می‌گوید که فکر می‌کند دیگر جذابیتی ندارد و می‌داند که شوهرش نمی‌خواهد دیگر به او نزدیک شود. علی مخالفت می‌کند و می‌گوید که فقط می‌خواسته به او فرصت بدهد تا دوران نقاهت پس از زایمان را به راحتی پشت سر بگذارد. مشاور آنها را تشویق می‌کند که درباره احساسات‌شان با هم صحبت کنند. علی حین مشاوره متوجه می‌شود که نرگس هنوز ناراحت است که برخلاف میل قلبی خودش برای انجام دادن زایمان طبیعی، تسلیم حرف پزشکش شده و سزارین کرده است و می‌ترسد که جای زخم روی بدنش باقی بماند و بدنش هیچ وقت دوباره مثل دوران قبل از بارداری نشود. نرگس قبول می‌کند که از دست علی عصبانی و کلافه است، چون او بدنش هیچ تغییری نکرده و هیچ دردی را تحمل نکرده است، هر چند می‌داند که این روند طبیعی است و شوهرش تقصیری ندارد. علی از نرگس معذرت می‌خواهد که نتوانسته است احساسات و وضعیتش را کاملاً درک کند. زن و شوهر تصمیم می‌گیرند که درباره احساسات‌شان با هم حرف بزنند و سعی کنند یکدیگر را بیشتر درک کنند. آنها چند جلسه دیگر هم در جلسات مشاوره شرکت می‌کنند و به دنبال روش‌هایی برای حمایت بیشتر از یکدیگر و تقویت رابطه زناشویی‌شان می‌گردند.