سلام
من اول چندتا پیامارو خوندم هم از دم حدود ۲۰ساله هستن من کجام اونا کجان
من عاشق مردی مطلقه شدم که صاحب فرزند هم هستند اما پیش مادرشان زندگی میکنند،تنها من عاشق نیستم حس عشق بینمون دوطرفه هست،من ۳۱ساله هستم اقای سید هم ۴۲ساله هستن من مجردم و ازدواجی نداشتم اما تصمیم از سر بچگی نیست واقعا ی حس دو طرفس،ب مادرم عنوان کردن مخالفن هنوز ب پدرمم عنوان نشده ولی حدسم بر مخالفت باشه،میخواستمم ببینم چطور حرفم رو بگم ک راضی بشن بدون بی احترامی،من اگر این آقا نباشه دیگ ازدواج نخواهم کرد

سلام من و پسرقصد ازدواج داریم دارای شغل است تحصیلات دانشگاهی را تمام کرده خدمت هم رفته آماده ازدواج است و یکدیگر را دوست داریم
مادرش مخالف سرسخت است و تنها دلیلش این است که چهره هایمان به هم نمی آید
بنده با آقا پسر رابطه ی آنچنانی نداشته ام و قصداصلی ازدواج است و میگوید تنها به خواستگاری می آیم چه باید کنم؟

سلام من دختر 19 ساله ای هستم ک حدود سه ماهه با یک پسر دوست شدم ک ایشون 24 سالشونه
شغلشون ازاده و خونه و ماشین ندارن ولی پسر با عرضه‌ای هستن
پدرم میگه چون شغلش ازاده معلوم نیست کی پول داره یا نداره از طرفی خونه و ماشینم نداره
من برام مهم نیست حالا اول زندگی ماشین نداشته باشه میتونیم یک خونه هم اجاره کنیم
ولی پدرم میگه شغلش خوب نیست
من خودم میخام برم سرکار و باهم زندگیمونو بسازیم
بهم خیلی وابسته ایم و هم خیلی همو دوست داریم
میشه یک راهنمایی بکنید ببینم باید چیکار کنم؟

سلام من ۱۸ سالمه ۱ساله با یکی تو رابطم که ۱۰سال ازم بزرگتره و میخواد بیاد خواستگاریم
بابام تحقیق کرده همه جوره خوبن خانواده خوبین
ولی داداشم اصلا راضی نمیشن میگن زوده واست اختلاف سنیتون زیاده
برادرم میگه تا ۲۵سالگی حق انتخاب نداری
هرچی من گفتم باید بگی چشم
گفته اگه میخوای ازدواج کنی، ازدواج کن ولی توی هیچ مراسمت شرکت نمیکنیم
پاتو تو خونم نمیزاری تا زمانی ک تو این خونه هستی پامو نمیزارم تو این خونه
تروخدا بهم بگین چیکارکنم؟

سلام من 20 سالمه حدود 7 ساله با یه اقا در ارتباطم 9 ساله اختلاف سنی داریم ….ما خیلی همو دوس داریم اما مادرم مخالفت میکنه میگه باید بری دانشگاه ….اونا خیلی اومدن خواستگاری ولی اجازه نمیدن ….من پسره رو دوس دارم ……چه کار کنم؟

سلام
من دانشجو کارشناسیم و اخیرا در یه دوره درسی با پسری۲۶ساله اشنا شدم اولش همه چی اوکی بود خانواده من راضی اما پدر پسر بشدت مخالف ایشون خیلی مقاومت کرده هنوز نتیجه نداشته بهانه پدرشون مسافت هست چون من یه شهر دیگم بنظرتون چیکار کنم؟

من دختری هستم سی ساله سه سال پیش در یک کنفرانس علمی با پسری آشناشدم که هم سن خودم بود اولش روابطمون فقط پروژه درسی و کاری بود اما رفته رفته دیدیم علاوه بر موفقیتهای درسی و کاری مناسب برای ازدواج هم هستیم. ناگفته نماید خیلی همدیگر را محک زدیم و از هر نظر فهمیدیم مناسب همیم.من دانشجوی دکترام و ایشون دانشجوی ارشد هر دو تدریس میکنیم و پژوهش های علمی. ایشون از اون زمان که ابراز علاقه کردن به بنده با پدرم صحبت کردن حتی به دیدنشون اومدن و حضورا با ایشان گفتگو کردن بابت مسئله کاری هم من مجبور شدم به همراه پدرم به شهر انها بروم.ما دو شهر متفاوت هستیم.خانواده ایشان هم من را دیده اند اما در آن موقع هنو ما تصمیم به ازدواج نداشتیم اما مادرش و حتی خواهرانش ما را با آغوش باز پذیرفتن و بسیار هم در حقمان مهمان نوازی کردند. ایشان پدر ندارن من هم مادر ندارم. حالا که شناختمان کامل شده برادران و خواهران ایشان مخالف ازدواجن و مادرش هم میگوید اگر برادرانت موافقت کنن من مخالفتی ندارم الان یکسال میشود هر دو صبر کرده ایم تا برادرانش راضی شوند اما هر بار که ایشان مسئله خواستگاری را مطرح میکنند با بحث و دلایل غیرمنطقی مواجه میشوند. خانواده ایشان کمی سنتی است و اصرار دارند برادرانش با کسی ازدواج کند که در شهر خودشان است. یکی دیگر از دلایل انها این است من پزشک نیستم و درامدی برایش به همراه ندارم آنها تدریس مرا نمیپسندند و اینکه من همزبان و هم قومشان نیستم.(ایشان کورد و من ترکم).اما از نظر مذهبی مالی و… مثل همیم و از یه طبقه اجتماعی هستیم.مادرش هیچ همکاری نمی کند و ایشان بارها دلایل خود را گفته هر دو منطقی به این مسئله فکر کرده ایم حتی سه ماهی هم سعی کردیم فراموش کنیم همدیگر را اما به واقع هر دو هم را دوستت داریم و صرفا رابطه یمان عشقی زودگذر نیست. ایشان خیلی به خانواده اش احترام می گذارد و مخالفتش با دعوا نبوده.قرار بر این است که گویا مادرش با ایشان زندگی کنند از انجا که همه خواهر و برادرانش ازدواج کرده اند و فرزند اخر ایشان است. من مخالفتی با این مسئله ندارم که مادرش با ما زندگی کنند چون مادر فوق العاده خوبی دارد. تنها مشکل ما برادرانش است که نمیگذارند مادرشان به خواستگاری بیاد هرچند خودش هم میگوید دوست دارد برادرانش که حکم بزرگی خانواده یشان را دارند هم باشند. کم کم پدر من هم صدایش در امده که این فرد دروغگوست و قرارهایی با من داشت که عمل نکرده و من نمیتوانم در مقابل حرفهای پدرم چیزی بگویم. ما هر دو پذیرش از خارج از ایران را داشتیم اما من بخاطر ایشان و ایشان بخاطر مادرش از رفتن منصرف شدیم و ناراحت نیستیم چرا این موقعیتمان را از دست دادیم.هر دو این تصور را داریم شانس هم هستیم و از نظر خودم هم اینطور است. مگر چند بار در زندگی کسی پیش می آید کسی را پیدا کرد که هم فکر همکار همدم و رفیق آدم باشد و بفهمد چه احساسی داری و تمام توانش را برای براورده کردنش بگذارد. نمیدانیم دیگر باید چه کاری کنیم تا مخالفت برادرانش از بین برود هردومان خسته شده ایم و دوست داریم تکلیف زندگیمان مشخص شود تا در چارچوب آن به برنامه های آیندمان فکر کنیم. از طرفی بزرگی هم در فامیل و آشناندارد که با برادرانش بحرفند. ما از همه طرف به در بسته خورده ایم نه میتوانیم همدیگر را فراموش کنیم و نه میتوانیم خانواده هایمان رها کنیم. نه با صبر راضی شدن نه با احترام و دلایل منطقی. البته راضی کردن خانواده من به خاطر احترام پدرم به عقاید و استقلال من ساده است. اما ایستادن ایشان در مقابل دلایل بی منطقی خانواده اش بی نتیجه بوده جالب است که از نظر آنها من هیچ ایرادی ندارم و بسیار دختر خوبی هستم اما ازدواج با من را به دلایلی که بالا گفتم صلاح نمی دانند.ممنون میشم بگید چه کار باید کنیم؟

سلام دختر ۲۳ساله ای هستم که با پسر ۲۳ساله ای ۳سال در ارتباط بودیم ولی دوسال هست که بخاطر نداشتن شرایط ازدواج جداشدیم ایشون هنوز شرایطشون درست نشده ولی تصمیم گرفتن رسمی اقدام کنن بااینکه شرایط خانوادگی خیلی مشابهی داریم و خانواده ها تقریبا شناخت دارن از هم و کاملا غریبه نیستن ولی به نظر میرسه راضی کردن دو طرف خیلی سخت باشه چون خانواده ها به شدت سنتین و شرایط آقاپسر کاملا مهیا نشده هنوز و از طرفی هم آقا پسر اصرار دارن به پنهان کردن رابطه قبلی و عنوان کردن مسئله به صورت کاملا سنتی خانواده ایشون باازدواجشون موافقن ولی من واقعا دچار اضطرابم و نمیدونم چقدر احتمال موافقت اونها بامن وجود داره حس میکنم دارم بیمار میشم از نگرانی و فکر و خیال پیشنهاد و نظر شما چیه

من یه دختر 17سالم و عاشق پسرخالمم قبلا باهم دوست بودیم اما پدروبرادرم فهمیدنو همه چی بهم خورد الان اون شخص میگ ک میاد خواستگاریم اما من باید بابا و داداشمو راضی کنم اما بابام کاملا مخالفه من چطور باید راضیشون کنم؟

روزتون بخیر و شادی . مدتی با کسی دوستم که خداروشکر ما باهم خوبیم مثل همه دعوا های ریزی هم داریم ولی همیشه حلشون می کنیم خیلی بیشتر باهم خوش می گذرونیم .. ایشون درآمدشان هم مناسب هست فقط از نظر شرایط مالی دو خانواده ما در دو جهت مختلف هستیم .ایشون در همون ماه های اول قصدشون از دوستی درو گفتن و خواستگاری کردن یک بار هم اومدن با خانواده آشنا شدن ولی وقتی ایشون رفتن دیگه هیچکس به رو خودش نیاورد اصلا کسی اینجا اومد. بد از ماه ها که من دوباره بازگو کردم. مامانم گفت ما راضی نیستیم دوس داری برو اون دست خیابون عقد کنید !!!!!! که من برخورد کردم و در نهایت قرار شد من به همراه مادر به مشاور بریم که‌ احتمالا مشاور ما رو منصرف کن که با گذشت یک ماه هنوز مشاور هم نرفتیم‌ . در همین راستا این دفعهچندوم هست که با انتخاب من مخالفت می کنن و از دوست و آشنا هم نمی شه کمک گرفت چون گوش نمی دن و من خواهر بزرگتری هم دارم که خوانوادم به خاطر مخالفت با ازدواجشون خونه رو برا همیشه ترک کرد و حدودا ۱۵ سال که کلا رابطه ای نداریم …..البته دورادور می دونم که خداروشکر زندگی شون خوب هست . ولی من نمی دونم چطوری اینارو راضی کنم یه طرف خوانوادم که کاملا بی منطق هستن و طرفی کسی که می تونم ادامه زندگیم رو باهاش باشم …

سلام وقت بخیر من و یه نفر همو خیلی دوس دارم همو درک میکنیم و عاشق همیم ولی پدرشون چون از مادرشون کوچیکتر هستن و بخاطرش ب مشکل درک نکردن و اینا رسیدن فک میکنم ماهم بدبخت میشیم و نمیذارن به هم برسیم. درصورتیکه ما واقعا همو میخایم و همو درک میکنیم.ایشون 5 سال از من کوچیکترن.من 24 سالمه اون 19 .کسی هم ندارم ک ازم حمایت کنه . چن بار حرف زدن پدرشون نه گفتن بنظرتون خودم اقدام کنم ممکنه حل بشه؟اگه درسته بنظر شما چیا بهشون بگم ک بدونن واقعا دارن اشتباه میکنن. سن فقط به عدده ما توی خانواده مون داریم طرف پنج سال یکی دیه هم 10 سال از خانومش کوچیکتره ولی خوشبختن.تو نت هم خوندن خیلیا بودن ک گفتن خوشبختن.لطفا کمک کنید.ممنونم..

سلام وقتتون بخیر
من دختری هستم ۲۷ ساله که ۷ ماه هست با پسری که ۳ سال از خودم کوچکتر هست اشنا شدم و قصد ازدواج داریم
مسئله من چگونگی بیان این موضوع به خانواده ام هست
ایشون یک شرکت خصوصی مشغول کار هستن ماهی حدود ۳ میلیون و ۲۰۰ درامد دارن مدرک تخصلیشون لیسانس مدیریت هست و تنها مسئله و نگرانی من اختلاف سن و احتمال مخالفت پدرم هست این موضوع را چگونه باید بیان کنم تشکر

پریساهستم ۲۹ساله لیسانس حسابداری درحال حاضر خانه دار ازتبریز

من فرزندطلاق هستم وقتی ۶سالم بود پدر مادرم ازهم جدا شدن و باهم فامیل بودن بعدازخودم دوتا داداش بزرگتر دارم ..چون من فرزنداخر بودم و به شدت وابسته به مادر خیلی زجر کشیدم خیلی عواطف واحساسم جریحه دارشد تاجایی که یه مدت ازخونه تنهاموندن میترسیدم همیشه فکرمیکردم همه بهم حس ترحم دارن وتحقیرمیشدم حسودی میکردم به همکلاسیام به مادراشون به خیلی چیزا…
پدرم خیلی ادم سختگیر لجباز و یک دنده،دست بزن وفوق العاده آدم ترسناک و معمایی که هیشکی جلودارش نیست.پدرم هم مادرشو تو بچگی ازدست دادوحس میکنم همین باعث شده عقده ای بار بیاد وقتی جوون بود به مادرم چندین بارخیانت کرده بود واین خیانت پیش فامیل های بابام چیز مهمی نبودچون اعتقاد دارن واسه مرد عیب نیست!!مادرم هم بخاطرتلافی جلو چشم بابام به اون خیانت کردو اخر منجربه طلاق شد.ودرنظرمن تو زندگیش یک اشتباه جبران ناپذیری کرد که مارو ازدست داد..بعددوسال جدایی پدرم علاوه بر صیغه کردن های ماهانه اش تصمیم به ازدواج گرفت اونم بادختری که نامزدش طلاق داده بود(باکره) باتفاوت سنی۲۰سال ..یعنی نامادریم ۲۴سال داشت وپدرم ۴۴

نامادریم خیلی خوشگله و چون پدرم ترس ازمادرم داشت که نکنه نامادریم خیانت کنه بشدت ازرفتن به بیرون محرومش کرده وبه اون هم سختگیری میکنه اوایل ازدواجشون دست بزن داشت وهمش دعوا و بحث و پدرم بارهم خیانت میکرد والان که ۲۰سال ازازدواجشون میگذره بازهم خیانت میکنه و چندبار رسوا شده اما دست برنمیداره…من توی این ۲۹سال رنگ خوش زندگی رو ندیدم یعنی معنی زندگی رو نفهمیدم ارامش به چی میگن عاطفه مسئولیت پذیری پدر وخیلی چیزارو نچشیدم به معنای واقعی قربانی زندگی پدرم شدم حتی بخاطر یه رژ زدن کتک خوردم یبار صبح یادم رفت سلام بدم به بابام موهامو گرفت دستش بلندم کردسه بار گفت بگوسلام بعدبشین .. قصدم ازاین حرف ها شناخت خانوادمه داداشام هم خوبن ولی دنبال گرفتاری خودشونن چون زیردست بابام بزرگ شدن بی عاطفن، میگن که ما دوست داریم اما همش حرفه.من یه خواهرناتنی ازنامادریم داریم البته بابامون یکیه اصلا فرقی نداره واسم باهم خوبیم شایداون نبود دیگه نمیموندم اینجا… دوره دبیرستان یه بارخودکشی کردم باقرص بخاطر دعوایی که نامادریم انداخت خواست ازحق خودش دفاع کنه منوانداخت وسط بابام هم میخاست باچاقومنو بکشه منم ازترس قرص خوردم که بمیرم اما… .

نامادریمم زیاد اذیتم کرده بخاطراعصاب ضعیفش وفرقی که بابام میذاره خیلی زندگی پرمحتوایی داشتم چندین بارتصمیم گرفتم فرارکنم پیش،مادرم ولی بعدامتوجه شدم مادرم هم ادم پول پرست و … هست و این اشتباه رونکردم وتصمیم گرفتم بسازم بازندگیم ..پدرم هرچی عقده داشته وبهش نرسیده وادارمون کرده مابکنیم داداشام تو کار mdfهستن وخیلی موفق شدن اماپدرم همیشه باعث پیشرفتشون شده یا اجاره خاسته یاگفته منم شریک کنید یاهمه دستگاهاشون رو عوض اجاره گرفته گفته بریدبیرون اوناهم ازش بدشون میاد..
من زیادخاستگارداشتم ولی بنابه شرایط زندگیم همیشه دنبال انسان بودم کسی که باهمه شرایط بدزندگیم منوبخاد مثل پدرم نباشه کسی که ارامش بده بهم ولی بابام خودش چندین باربرام خاستگارپیداکرده یعنی رسماگفته من دختردارم چرانمیاین خاستگاریش !!!خب منم غرور دارم بهم برمیخوره هرکی اومده تحقیق کرده رفته نیومده یااومدن من نپسندیدم یا اونانپسندیدن یاطلاق روایرادگرفتن تا۵سال قبل ما تو یه خونه متروکه زندگی میکردیم که حتی فقسرترین فامیلامون هم میگفتن توروخدا یدونه فرش خوب بخرین بندازین زشته.. بعد پنج سال یه مجتمع درست کردیم پنج طبقه داداشام ماشبن خارجی خریدن یکیم واسه من. دستگاه خریدن بابام کلی پولدار شد و… دیگه اینافکرمیکنن زمین بازشده وفقط اینااومدن بیرون اما من هیچوق فراموش نکردم اصالتمو هیچوقت خودمونگرفتم نمیگم پول بده ثروت بده شهرت بده نه همه دوس دارن ولی نه به هرقیمتی همه چی اعتدالش خوبه اصلاازوقتی پولدارشدیم یامریض شدیم یا دعوا خونه قبلی شادتربودیم منظورم ازاین حرفا خانم فتاحی ببخشیدسرتون رو به درداوردم این بودکه کلا منوخانوادمو بشناسین بعدنظربدین من هفت ماه پیش یه خاستگارداشتم یکی ازدخترا واسه برادرشوهرش منوخاست توی اموزشگاه نقاشی که میرم..وضع مالیشون خیلی معمولی پدرشون فوت شده وپسره هیچی نداره ۳۲سال سن داره سربازی رفته قبلا توی شرکتی کارمیکردولی چون دیسک شدنرفت. با دوستش توی کفاشی شریک بودوقتی خاستگاراومدخونمون..اومدن و بابام جواب رد داد گفت نه تحصیلات داری نه خونه نه کار چون کارکفاشی خیلی کار چرتی هستش .

اینا پنج تا داداشن همشون متاهل سه تاشون تو شرکت کارمیکنه یکیشون مدیرتولیده یکیشون استاددانشگاه و …
خیلی ادم باخانواده و باشخصیتی هستن بابام روزخاستگاری برگشت گفت پسرجون الان همه چی گرونه نمیتونی برو ببین پسرای منو واسه خودشون کسی شدن هم سن توان …به من خیلی برخورد حرفش..برادر پسره گفت ماپدرنداشتیم پشتیبان باشه وتاازدواج نکنیم نمیتونیم خودمونو جمع کنیم … پسره گفت حاج اقا من ۲۵تومن پول جمع کردم یدونه پرایدمیخرم توشرکت شیرین عسل میرم کارمیکنم کناراون کفاشی هم میکنم مغازه بازمیکنم خونه رو هم تا ۴سال رهن میشینیم که وام برمیدارم اونم مامانم میده منم پس اندازمیکنم دیگه چیه میخاین بابام گفت نه پسره رفت اما من مادرخودمو برای تحقیق قبل اینکه اینابیان فرستاده بودم وکلی ازشون تعریف کرد و گفت خیلی خانواده خوبین باروحیه توام سازگارن مادرشم خیلی خانوم خوبیه ..ومن با کلی تعریف ازمادرمو دوستم که خاستگاربود و مربی خودم گفتم بیان یعنی اولش عاشق نشدم من فقط دنبال ارامشم من پول زیاددیدم اماپدرم خرجمون نکرد سعی کردم باپسره بیشتراشنابشم وتواین هفت ماه که باهاش،درارتباط بودم خیلی به اون ارامشه رسیدم شخصیتش نجابتش بااین همه بی اعصابی من وشرایط خانوادم و اون پدر منو قبولم داره واسه من کافیه قیافشم ازمن بهتر تیپ هیکل خانواده صدبرابراز فامیلای بابام که تو شهرستانن بهتر فقط چون تحصیلات وخونه نداره بابام میذاره کنار.. تحصیلاتم میخادادامه بده امسال
واصلی ترین مشکل من اینه که بابام فقط میخادمن به یه ادم پولدار برم مهندس یادکترباشه پولدارباشه میگه تو زرنگ نیستی بقیه دحتراروببین چطور تور میکنن امروژ دخترخالمودادن به یه مهندس اونو میزنن تو سرم نمیدونم چیکارکنم پسره انقد واسم خرج کرده که بابام زورش اومده بعضی وقت ها… ولی من دو دلم یعنی بخام روی پدرم وایسم یباربرای همیشه حرف دلمو گوش کنم اگه خدای نکرده اتفاقی بیفته بعدا هیچوقت نمیتونم برگردم این خونه ولی نه حرف پدرمو گوش بدم وتاهفته بعد بایه پسر مهندس ازدواج کنم من درحق اون پسر خیلی ظلم کردم من به پول فروختمش توروخداکمکم کنید شب و روز ندارم