سلام وقتتون بخیر، من ۴ ساله که با فردی در رابطم، ادم بسیار خوبیه، بسیتر منطقی و‌عاقل و مستقله.
مشکلی که وجود داره مااز نظر مکانی از هم فاصله داریم و ماهی سه بتر شاید همو ببینیم. هرچی بیشتر گذشت و‌ رابطمون قوی ترشد،من ببشتر وابسته شدم و بیش از اندازه بهش فهموندم که دوسش دارم و مطمئن شده از این بابت که من همیشه هستم. و الان احساس میکنم که تبدیل شدم به یه شخصیت آویزونی که همیشه هست، و همش احساس میکنم که دوسم نداره دیگه ومدام هی اینو‌بهش میگم و از این که انقدر حقیر دارم میکنم خودمو حالم بده!
او بهم میگه توهم میزنم که دوسم نداره چون اینطور نیست، میگه بخاطر دور بودن و دلتنگیه.
و همیشه از اول هم میگفت که من دلم تنگ نمیشه واسه کسی، وقتی پیش دوستامم خب با دوست هامم و وقن میگذرونم وقتی پیش تو ام پیش توام و وقتی پیش خانوادمم پیش اون هام.
کارش و درسش براش خیلی مهمه و‌وقت زیادی هم براش می‌ذاره و من سعی کردم که همیشه درکش کنم.
ولی احساس میکنم که زیادی هی درک کردم، کنار اومدم،کوتاه اومدم،عذرخواهی کردم، ابراز علاقه کردم

هروقت بحث میشه من همیشه جو روآروم میکنم و خاتمه میدم به بحث و الان احساس میکنم که انگار دیگه براش عادی شده این همیشه بودن من، هروی خواسته بوده، حرف حرف او بوده و….
و نمیدونم چه کار میتونم بکنم و چجوری باید رفتار کنم و درست رفتار کنم.
اینم بگم وقتی پیش همیم خوبه مشکلی نداریم( هرچند که به نظرم یکم از اوایل اوضاع تغیر کرده، خیلی کم و شاید طبیعیه ولی خب)
یه شخصیتی که داره اینکه خیلی ناز نمیکشه و التماس نمیکنه، هیچوقت تاحالا باهاش قهر نکردم،چون میدونم نمیاد منت‌کشی!!و عین آیینه عمل میکنه،سرد برخورد کنی سرد برخورد میکنه و استدلالش اینکه اینجوری خودت میفهمی که چه حسیو داری به من میدی!
و واسه همین اصلا نمیدونم چجوری باید رفتار کنم باهاش که هم خیلی اون شخصیت اویزون رو نداشته باشم هم مشکلی پیش نیاد، مخصوصاً از اینکه ترس از دست دادن رو‌نداره و مژمئنه من همیشه هستم خیلی اذیتم می‌کنه، اصلا نمیدومم باید چه کار کنم

سلام وقتتون بخیر
من حدود 1سال هست که با اقایی تو دانشگاه
آشنا شدم و هردو از شهرهای جدا
حدود 2ماه اول رابطمون خوب بود باهم اوکی بودیم ولی گاهی اوقات ایشون سر مسائل خیلی کوچیک دعوا میکردن و من سعی می‌کردم ارومشون کنم تا اینکه کرونا اومد و دانشگاه تعطیل شد و ما از هم دور شدیم همینجوری رابطمون رو توی فضای مجازی با چت حفظ کردیم و ادامه دادیم تا این اینکه مشکلاتمون بیشتر شد سر هر مسئله ای ایشون بحث و دعوا میکردن و همیشه هم معتقد بودن که تقصیر منه و مشکل از منه.. من هم سعی می‌کردم بیشتر بهشون محبت کنم ولی هرچی جلو تر میرفتیم انگار فایده نداشت مهربونی و علاقه من براش کم بود شروع می‌کرد به غر زدن بهونه گیری بخاطر کم اهمیت ترین مسائل تا اینکه این اواخر منو از هرجایی بلاک میکرد یا جواب منو نمیداد گاهی اوقات هم شده که تا 1ماه یا 1هفته ازشون خبری نبودولی من بابت اینکه بهم خیانت نمیکنه مطمئنم… من خیلی سعی کردم رابطمون رو به هرشکل درست کنم ولی نشد چون ایشون معتقدن که من مشکل دارم و انگار دارن به من لطف میکنن که با من هستن..
چون باهم رابطه جنسی نداریم و خودشون هم خود ارضایی نمیکنن ازم میخوان که براشون فیلم یا عکس بفرستم چند باری براشون فرستادم که نگن کوتاهی کردی ولی خودم به شخصه دوست ندارم و از این موضوع ناراحتم
همیشه من دنبالشون بودم همیشه بهشون محبت میکردم ولی الان باهام خیلی سرد شدن و دلیل این رفتارشون رو بی توجهی من میدونن وگاهی هم شده بهشون بگم بیا جداشیم ازهم ولی دلشون نمیخواد و نمیدونم چرا وقتی از بودن من عذاب میکشن ولی باز میخوان کنار من بمونن
بنظرتون چیکار کنم دیگع؟ خودم خسته شدم چون هرکاری میکنم بدتر میشن
این رو هم بگم که ایشون خودشون رو کاملاً بی عیب و نقص میدونن و به شدت بددهن هستن و خیلی پیش اومده که به من فحش بدن یا تحقیرم کنن و اینو حق خودشون میدونن که با من اینجوری صحبت کنن😔
بنظرتون مشکل از منه؟
چیکار کنم؟
لطفا راهنماییم کنید به شدت نیاز دارم 🖤🙏🙏

سلام سارا هستم21ساله
حدود 6ماهه در دانشگاه با اقایی هم سن خودم اشنا شدم و هر دو از گذشته خود با خبریم.. ایشون تو گذشتشون 1 سال با خانمی بودن ک سر مسائل کاملا الکی با این خانم تموم کردن.. قبل از عید که کرونا نبود رابطه ما خیلی خوب بود من به ایشون زیاد محبت میکردم و کلا هواشو داشتم تا اینکه کرونا اومد و الان حدود 4ماهی هست که جدا شدیم… رابطمون رو سعی می‌کردم تو این دوری حفظ کنم ولی من هرچی محبت میکردم گویا واسشون کم بود و ب چشمشون نمیومد گاهی اوقات سر مسائل الکی مثل یه شب بخیر گفتن ساده یا یه عکس یا یه متن ساده ایشون تا چند روز با من حرف نمیزدن و سرد بودن یه مدت میگفتن احتیاج دارن کنار من با کسی دیگه هم باشن چون من بهشون ارامش نمیدم و اعصابشون رو بهم میریزم… اگه گاهی اوقات من به ایشون غر میزدم ولی سریع اروم میشدم و از دلشون در میاردم ولی الان حدود 1ماهه منو گذاشتن بلک لیست و میگن بخاطر زنگ زدن های زیادمه… همین جوری بحث های ما ادامه داش و همیشه همه چی سر من خراب میشد تا اینکه 4روز پیش بهم گفتن میخوان یکی دو هفته تنها باشن بدون من و نیاز دارن به آرامش برسن و اینجوری خوشحال ترن الان 4روزه از نبودشون میگذره و من هرچی به ایشون پیام میدم آنلاین نمیشن و پاسخگو نیستن… واقعا نمیدونم چیکار کنم؟؟با خودم میگم حتما دیگه منو نمیخواد و دارم الکی خودم رو کوچیک میکنم؟؟ لطفا بهم کمک کنین با ایشون چجوری برخورد کنم؟ بذارم از این رابطه برم یا ن؟ چیکار کنم؟!

سلام یکسال هست که با آقایی آشنا شدم به واسطه ی یکی از اساتیدم و ب نیت ازدواج، تو این یکسال رابطه خیلی بالا پایینی داشتیم خیلی دلخوری پیش میومد ولی در نهایت یکم زمان ک می گذشت مشکل حل میشد ، تمام این مدتم کاملا احترام بینمون برقرار بود همه چی حساب شده بود ولی الان ب یک مشکلی بر خوردیم، ایشون ارتباط اجتماعی بالایی دارند اعتماد بهشون دارم وای بعضی وقتها تو گروهایی ک دارند یا پیج اینستاگرام دخترایی میبینم که یا شوهی میکنن یا خیلی خودمونی صحبت میکنن مثلا تو بهترینی و …. با دخترایی ک سوال پیش میومد برام باهاش صحبت مبکردم که میشناسیشون یا مثلا این کیه؟ اصلا جرو بحث نمیکردم و خیلی ام منطقی جواب میداد و کاملا صادقانه و تموم میشد یک بار که دیدم تو گروه دختری که هیچ ربطی بهش نداشت داره خیلی خودمونی میشه و شوخی میکنه ازش خواستم ک جوابشو تو گروه نده کاملا ام محترمانه در خواست کردم بدون عصبانیت ولی با من برخورد کرد که تعیین تکلیف نکن و خوشم نمیاد بهم میگی چیکار کنم چیکار نکنم . کلا میگن من اصلا اعتراضی نکنم نسبت ب کسی یا حرفی نزنم و نپرسم ک این آدمایی که وارد زندگیش میشن کی هستند، نمیدونم چجوری میتونم این مشکلو باهاش حل کنم و چجوری صحبت کنم که متوجه بشه که منو تاراحت میکنه این قضیه، رابطه ای که داشت خوب پیش میرفت داره خراب میشه میگه تو شک داری و من پس فردا تو زندگی دائم باید حواسم باشه تو کسی ناراحتت نکنه و خوشبخت نمیشیم اینجوری

سلام من28 همسرم33سالشه 8ساله ازدواج کردیم همسرم5ساله اعتیاد داشته دوبار سابقه ترک داشته و بارسوم هم درمنزل خودش خواسته وترک کرده تو این مدت که من باردار بودم و به تنهایی بچمو نگه داری کردم و ایشون توحال خودشون بود من بسیار شکننده و خسته شدم حس میکنم افسردگی زایمان بعد از گذشت چهار سال هنوز در من هست اتفاقات ناخوشایند اون روزها درمن توقعات عشق و محبت رو صدچندان کرده من نیاز به محبت زیاد دارم ولی همسرم در برابر همه محبتای من فقط سکوت میکنه اصلا حرف نمیزنه همش میگه به من دست نزن ودر آخر که اینهمه سکوت میکنه و جنگ میشه تو دعوا هم باز سکوت میکنه و من بدتر راغب به گفتن حرفای بد میشم ایشون دایم بهونه میگیرن برای دوری از من و دخترم حتی موقع خواب و غذا خوردن بیشتر عصبانیتم واسه اینه که ایشون دایم درحال فیلم نگاه کردن و گاهی هم فیلم پورن دیدن هستن وبه ما هیچ توجهی ندارن و وضعیت مالی و روحی و دردهاشنو بهونه میکنن.

سلام و خسته نباشيد من در دوران عقد هستم
و يه مشكلي منو خيلي اذيت ميكنه
تا اگر براتون مقدوره يه راهنمايي بكنيد

همسرم بيشتر مدت در حال غر زدنه
مدام شاكيه از همه چي
از كار درس زندگي رابطش با پدرش (كه خيلي رابطه بدي هم دارن)

همش ميگه حالم خوب نيست
استرس دارم
حالم بده
حالم بده
خوب نيستم
كلافم
اعصابم خورده
يعني نشده من حالشو بپرسم
يك كلمه خوب بگه
دقيقا روزي بالاي ١٠-٢٠بار همه اينارو تكرار ميكنه
به قدري كه واقعا ديگه عصبي ميشم
وقتي هم دليلشو ميپرسم ميگه نميدونم همينجوري
(اوايل خب كنار ميومدم هي ارومش ميكردم
ولي الان واقعا خسته شدم
وقتي هم ناراحت ميشم و بهش اعتراض ميكنم
ميگه تو كه هميشه منو اروم ميكردي؟؟
من اصن توقع نداشتم ناراحت و عصبي بشي
درواقع عادت كرده من هميشه ارومش كنم
ولي تو اين مدت خيلي خيلي به ندرت شده من برام مشكلي پيش بياد ناراحت و عصبي بشم و منو اروم كنه
عادت شده كه اين ارامش دادن يكطرفه بشه و الان واقعا منم خسته شدم) واين باعث شده هربار دعوا كنيم
ممنون ميشم راهنمايي كنيد

سلام،من 22سالمه يکسال پيش از طريق خانواده با آقايي آشنا شدم و بخاطر شناختي که از خانوادشون داشتيم و تعريفايي ک از ايشون شنيده بودم قبول کردم ک باهم آشنا بشيم،از اونجايي که ماشناخت زيادي ازهم نداشتيم قرارشديکسال نامزدبمونيم،من از اول ک ايشون روديدم حس خاصي در دلم به وجود نيومد وخواستم اين فرصت رو بدم که باشناختاي بعدي اگر مشکل اخلاقي نباشه علاقم هم به وجودبياد و از اولم ب خودش گفتم که من عاقلانه تصميم گرفتم درصورتيکه ايشون از همون اول ميگفتن ک اولين بارکه منو ديدن علاقمندشدن!امامتاسفانه ازچندروز بعد ازنامزدي ايشون درموردروابط زناشويي صحبت کردن و پافشاري داشتن وما همش سراين موضوع بحث داشتيم،ايشون اصلافرصت علاقمندشدن وشناخت به من ندادن،جوري که من همش فک ميکنم ايشون ادميه که فقط واسه رفع نيازجنسي تصميم به ازدواج گرفتن،من خيلي نسبت بهش سردشدم،رابطم روقطع کردم باهاش اما خيلي اصرارداره به برگشت و ميگه قبول داره اشتباه کرده و همه چيزرودرست ميکنه،چون يبارديگه هم همين قول روبهم داده بوداما من تغييري نديدم ديگه نميتونم به حرفش اعتمادکنم،واقعانميدونم بايدچيکارکنم،آياادامه دادن اين رابطه درسته؟احتمال اينکه علاقه درمن بعدازازدواج بوجودبيادهست؟خواهش ميکنم کمکم کنيد ممنون ميشم