شاید اکنون که در حال خواندن این مقاله هستید با شخصی آشنا شده‌اید و مدتی است با او در ارتباط هستید. عاشقش شده‌اید و تنها نگرانی که در حال حاضر شما را اذیت می‌کند، چگونه مطرح کردن این موضوع با خانواده‌تان است. ما به شما حق می‌دهیم، زیرا در فرهنگ ما، خانواده‌های ایرانی تاحدی درباره چنین روابطی بین دختر و پسر حساسیت‌هایی دارند. نگرانی‌های آنها به عنوان کسانی که برای بزرگ کردن شما سختی‌های زیادی کشیده‌اند قطعا طبیعی است، اما آنچه ما در این مقاله به دنبال آن هستیم این است که چطور بتوانید این موضوع را با کمترین ریسکی با آنها مطرح کنید.

قبل از مطرح کردن موضوع به نکات زیر توجه کنید

آیا سن شما اکنون مناسب ازدواج است؟

زمانیکه شما عاشق شخصی می‌شوید و آنقدر این موضوع برایتان مهم است که می‌خواهید آن را با خانواده مطرح کنید احتمالا قصد و نیت ازدواج در کار است. اما همانطور که می‌دانید یکی از اصلی‌ترین فاکتورها برای ازدواج داشتن سن مناسب است، زیرا تا حدی میزان موفقیت‌آمیز بودن یک رابطه را به ما نشان می‌دهد؛ برای مثال دختری که در سن 16 سالگی عاشق می‌شود و تصمیم به ازدواج می‌گیرد احتمالا نسبت به دختری که در 25 سالگی چنین تصمیمی را گرفته شانس کمتری برای موفقیت در ازدواج دارد. علت این موضوع هم این است که ما سن را به عنوان عامل نشان‌دهنده پختگی عقلانی و هیجانی در نظر می‌گیریم. هرچند که قطعا استثنائاتی هم وجود دارد. پس اگر شما در سن پایینی عاشق شده‌اید و می‌خواهید این موضوع را با خانواده مطرح کنید شاید با مقاومت خانواده روبرو شوید.

آیا شخصی که عاشق او شده‌اید معیارهای مورد نظر شما را داراست؟

در این بخش شما باید تمام موارد فردی و خانوادگی که در دوام یک رابطه نقش دارند را بررسی کنید. ویژگی‌های فردی عبارت‌اند از اینکه آیا شخص مورد نظر شما از لحاظ اخلاقی تمام معیارها و ملاک‌های شما را داراست؟ یا اینکه صرف چون عاشق او شده‌اید می‌خواهید از نقاط ضعف او و خواسته‌های خودتان چشم‌پوشی کنید؟ حتما در این مورد با چشمان باز تصمیم بگیرید چرا که وقتی بخواهید درباره او با خانواده صحبت کنید باید با ارائه دلایل قابل قبول و منطقی توضیح دهید که چرا این شخص می تواند شما را خوشبخت کند. درباره خانواده و ارتباط او با خانواده‌اش نیز اطلاعاتی بدست آورید و ببینید که آیا جایگاه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آنها با خانواده شما تناسب دارد؟ هرگونه بالا بودن یا پایین بودن فاصله طبقاتی می‌تواند به عنوان عامل تاثیر‌گذار در نظر خانواده‌تان باشد.

دو نکته‌ای که در بالا مطرح شد، مواردی هستند که قبل از ورود به بخش بعد باید آن‌ها را بررسی کنید. زیرا این دو نکته احتمالا ریشه موافقت یا مخالفت خانواده شما خواهند بود.

چطور به خانواده‌تان بگویید که عاشق شده‌اید؟

افکارتان را بنویسید

اگر بترسید، گیج و دستپاچه می‌شوید، بنابراین هیچ اشکالی ندارد، حرف‌هایی را که می‌خواهید به والدینتان بزنید، اول برای خودتان روی کاغذ بنویسید. نوشتن کمک می‌کند تا افکارتان را به درستی پردازش کنید و بتوانید رابطۀ‌ جدیدتان را به بهترین وجه ارائه بدهید. به این ترتیب وقتی زمان گفتگوی سرنوشت‌ساز فرا برسد، می‌توانید حرف‌های مهمتان را بدون تپق زدن مطرح کنید. همان‌طور که مشغول نوشتن حرف‌هایتان هستید، واکنش احتمالی والدینتان را پیش‌بینی کنید. اگر بدانید که باید منتظر شنیدن چه حرف‌هایی باشید، بهتر می‌توانید نگرانی‌های آنها را درباره‌ی عشقتان برطرف کنید.

تصمیم بگیرید که موضوع را اول به پدرتان بگویید یا به مادرتان؟

شاید با یکی از والدینتان صمیمی‌تر باشید یا شاید یکی از آنها معمولاً ملایم‌تر و آسان‌گیرتر از دیگری باشد. به طور کلی اگر این خبر مهم را اول به کسی بدهید که حرف زدن با او آسان‌تر است، شرایط برای صحبت کردن با والد سخت‌گیرتر مساعدتر می‌شود. برای مثال اگر به عنوان “دختر بابایی” بزرگ شده باشید و پدرتان مانند موم در دستتان است، بهتر است موضوع عاشق شدنتان را اول به او اطلاع بدهید. از طرف دیگر اگر پدرتان معمولاً در محافظت کردن از شما افراط می‌کند و سخت‌گیر است، بهتر است اول مادرتان را در جریان بگذارید. درهر حال اگر فکر می‌کنید که پدر و مادرتان، هر دو واکنش یکسانی به موضوع نشان خواهند داد، دلتان را به دریا بزنید و از عشقتان برای هر دو نفر به طور هم‌زمان پرده‌برداری کنید.

زمان خوبی را برای این کار انتخاب کنید

موقع غذا خوردن یا در ماشین هنگام رانندگی قطعا فرصت خوبی برای مطرح کردن این موضوع با خانواده نیست. گفت و گو اصولی دارد که این مورد هم جدای از آن نیست. پس هنگامیکه قرار است چنین موضوع با اهمیتی را با خانواده مطرح کنید بهتر است زمانی را انتخاب کنید که پدر و مادرتان تحت فشار روحی ناشی از خستگی کار نباشند؛ برای مثال هنگام غروب که در جمع خانوادگی مشغول استراحت و تماشای تلویزیون هستید می‌توانید به والدیتان بگویید که: “من می‌خوام درباره یک موضوع مهم باتون صحبت کنم. میشه لطفا چند دقیقه‌ تو سکوت با هم حرف بزنیم؟”. یادتان باشد که در این موقعیت شما باید با اعتماد به نفس بالایی صحبت کنید و به هیچ عنوان شک و تردید در دلتان وجود نداشته باشد.

برای آنها توصیح دهید که چرا فکر می‌کنید او شخص مناسبی است

یادتان باشد که توافق شما و کسی که عاشقش هستید به معنای پایان کار نیست و شما باید حتما نظر مثبت والدینتان را هم داشته باشید. پس لحن صحبتتان نباید به گونه‌ای باشد که انگار شما تصمیمتان را گرفته‌اید و جز این شخص قرار نیست به آدم دیگری فکر کنید. این کار فقط در آنها حس ناخوشایند سرخود بودن شما را ایجاد می‌کند و بخاطر نشان دادن قدرتشان احتمالا با شما مخالفت خواهند کرد. پس بهتر است صحبت خود را به گونه‌ای آغاز کنید که به والدینتان این احساس را بدهد که شما چقدر از بابت او مطمئن هستید ولی باز هم برای گرفتن تصمیم نهایی به کمک آنها احتیاج دارید.

سعی کنید از بیان ویژگی‌هایی شروع کنید که فکر می‌کنید برای والدین شما بسیار با اهمیت است؛ مثلا خانواده‌دار بودن، شغل مناسب داشتن، با حجب و حیا بودن، مستقل و باپشتکار بودن و… . سعی کنید در این مرحله از همان اول روی ویژگی‌های ظاهری مانور ندهید؛ برای مثال نگویید که:” خیلی دختر/پسر خوشگل و خوش هیکلیه. حتما عاشقش میشید”. شروع کردن صحبتتان با این جملات باعث می شود که خانواده شما احساس کنند که دلیل منطقی و موجهی برای انتخابتان ندارید. می‌توانید صحبت خود را اینگونه شروع کنید:” این شخص که من باهاش آشنا شدم، خیلی دختر/پسر با مسئولیتیه. از همون اول به من گفته که قصدش ازدواجه و دوست داره با اطلاع خانواده‌ها رابطمون رو جدی کنه. من خودمم از همون اول گفتم که نظر خانوادم برام خیلی مهمه. توو مدتی که با هم صحبت می‌کنیم فهمیدم خیلی از ملاک‌ها و ارزش‌هامون به هم شبیه. هر دوتامون هدفای یکسانی داریم. خانواده خوبی داره و خیلی برای خانوادش ارزش و احترام قائله خیلی دوست دارم شما هم بیشتر باهاش آشنا بشید و نظرتون رو درباره‌اش بگید. من واقعا تو این مرحله به کمکتون احتیاج دارم”.

به سوالات والدینتان با صداقت پاسخ دهید

زمانیکه تصمیم گرفتید موضوع را با والدینتان در میان بگذارید باید آمادگی پاسخ دادن به تمام سوالات احتمالی آنها را داشته باشید. آینده شما قطعا برای آنها مهم است و احتمالا سوالاتی می پرسند که جزئیات رابطه شما را در برمی‌گیرد. سعی کنید با صداقت کامل به سوالات آنها پاسخ دهید؛ برای مثال اگر شخصی که عاشقش شده‌اید تحصیلات دانشگاهی ندارد و هنوز شغلی پیدا نکرده به دروغ نگویید که لیسانس دارد و در شرکت مشغول کار است. چراکه بعد از تحقیقاتی که انجام می‌دهند متوجه این دروغ ها می‌شوند و آن زمان بخاطر عدم صداقتتان با این ازدواج مخالفت کرده و شما را شخص مناسبی برای تصمیم گرفتن در زندگی شخصی‌تان نمی‌دانند.

سوالاتی که ممکن است والدینتان از شما سوال کنند عبارت اند از:

• کجا با هم آشنا شدید؟
• چه مدته که همو می‌شناسید؟
• چند سالشه؟
• تحصیلاتش چیه؟
• شغلش چیه؟
• اصالتا اهل کجاست؟
• شغل و تحصیلات والدینش چیه؟
• چندتا خواهر و برادر داره؟
• اخلاقش چطوره؟
• ظاهرش چطوره؟

ناراحتی والدینتان را درک کنید

وقتی برخلاف انتظار والدینتان رفتار کنید، احتمالاً با ناراحتی و مخالفت آنها روبه‌رو خواهید شد. در ابتدا باید با خشم و حتی گریه‌ی والدینتان کنار بیایید تا به تدریج بتوانید آنها را با دلیل به ازدواج کردنتان راضی کنید.

به والدینتان فرصت بدهید

ممکن است مدتی طول بکشد تا والدینتان با تصور عاشق شدن و ازدواج کردن شما کنار بیایند. حتی اگر آنها هنگام مطرح کردن موضوع ناراحت بشوند و با ازدواجتان مخالفت کنند، ممکن است بعداً وقتی آب‌ها از آسیاب افتاد، نظرشان را تغییر بدهند. درهر حال باید به نظر والدینتان احترام بگذارید و بدانید که همچنان به رابطه با آنها نیاز خواهید داشت، بنابراین نمی‌توانید صرفاً به خاطر مخالفت کردن عزیزترین انسانهای زندگیتان با ازدواجتان، آنها را در فهرست دشمنان خونی خود قرار بدهید.

با عجله تصمیم نگیرید

وقتی پای عشق و عاشقی به میان می‌آید، ممکن است عاقلانه تصمیم نگیرید. برای قانع کردن والدینتان باید شکیبایی پیشه کنید و از جاده‌ی عقل و اعتدال خارج نشوید. شاید وقتی متوجه شوید که والدینتان عشقتان را تایید نمی‌کنند، بخواهید که خانه را ترک کنید یا بدون رضایت آنها با عشقتان ازدواج کنید. اما بهتر است به هر قیمتی که شده از گرفتن چنین تصمیم‌های نسنجیده و شتابزده‌ای خودداری کنید، در غیر این صورت شانس این که والدینتان در آینده با ازدواجتان موافقت کنند، برای همیشه به باد می‌رود.

از یک واسطه کمک بگیرید

اگر احساس می‌کنید که با توجه به شرایط فرهنگی خانواده خود نمی‌توانید شخصا این موضوع را با آنها در میان بگذارید سعی کنید از یک واسطه کمک بگیرید. احتمالا کسانی هستند که بتوانند در این راه به شما کمک کنند. خاله، دوست، عمه، دایی، عمو، پدر و مادر بزرگ یا هر شخص دیگری که با آنها احساس راحتی می‌کنید و مورد اعتماد والدینتان هستند می‌توانند گزینه خوبی برای کمک به شما باشند. شرایط خود را برای آنها مطرح کنید و بخواهید خیلی شفاف با والدین شما صحبت کنند. اگر هیچکدام از این افراد در دسترس شما نبودند می‌توانید از کمک یک روانشناس استفاده کنید. او با گرفتن اطلاعات شما و خانوادتان و بررسی شرایط در گرفتن بهترین تصمیم کمکتان می‌کند.

صبور باشید

شاید عشق و علاقه‌ای که به طرف مقابلتان دارید به اندازه‌ای زیاد است که دیگر نمی‌توانید مخالفت‌های خانواده را تحمل کنید. ما این حس و حال شما را درک می‌کنیم، اما بدانید که تحت هر شرایطی آنها والدین شما هستند و نمی‌توانید آنها را بخاطر شخص دیگری کنار بگذارید. آنچه بیش از همه در این مرحله لازم است حفظ خونسردی و صبوری کردن است. واکنش منفی به آنها نشان ندهید و اجازه دهید متوجه شوند که شما به عنوان یک انسان پخته و منطقی حتی با وجود مخالفت، باز هم آنها را دوست دارید و برایشان ارزش و احترام قائلید. مرور زمان احتمالا کمی در نظر آنها تغییر ایجاد خواهد کرد.

در یک کلام...

زمانیکه عاشق شخصی شدید و تصمیم گرفتید که این موضوع را با خانواده درمیان بگذارید بهتر است به چند نکته توجه کنید. آیا سن شما اکنون مناسب برقراری ارتباط با شخص دیگری هست؟ شخصی که با او آشنا شدید چقدر از ملاک‌ها و معیارهای شما را داراست؟ این دو مورد می‌تواند پیش‌بینی کننده احتمال موافقت یا مخالفت والدینتان باشد. سعی کنید قبل از گفت و گو با والدینتان صحبت‌های خود را روی یک کاغذ یادداشت کرده و آنها را تمرین کنید. زمان و مکان مناسبی را برای صحبت کردن انتخاب کنید و با اعتماد به نفس بحث را شروع کنید. البته قبل از آن ببینید که بهتر است این موضوع را با پدرتان مطرح کنید یا مادرتان؟ با هر کدام که احساس راحتی بیشتری می‌کنید موضوع را درمیان بگذارید. به نقاط قوت رفتاری شخصی که عاشق او هستید اشاره کنید. به سوالات آنها صادقانه پاسخ دهید. نگرانی‌هایشان را درک کنید و به آنها زمان فکر کردن بدهید. بیش از اندازه پافشاری نکنید چون این کار فقط آنها را کلافه می‌کند. اگر فکر می‌کنید که به تنهایی از پس این کار برنمی آیید، موضوع را با یکی دیگر از اعضای خانواده یا دوستانتان مطرح کنید و از آنها کمک بگیرید. در صورتیکه این آشنایان را نداشتید، به روانشناس مراجعه کنید. صبور باشید و زود به دنبال واکنش‌های هیجانی نروید. اجازه دهید گذر زمان و برخوردهای منطقی شما والدینتان را به فکر فرو ببرد.