باسلام، حدود ۲ماه به خاطر سوتفاهم هایی پیش پا افتاده نامزدی ۳سالو ۴ماهه رو نامزدم بهم زد سر یک بحث کوچیک درمورد بیرون رفتن تو قرنطینه که نگرانش بودم ،به خاطر فامیل بودن خانوادم باهاش صحبت کردن و من رو مقصر نشون داد و گفت غرور بیجا دارم در صورتی که تو اخرین تماس ازش معذرت خواهی کردم و خواستم نامزدیمونو بهم نزنه، میخواستم لطف کنین و بگین الان باید چیکار کنم همه جا بلاکم کرده و به خانواده ها هم گفت قضیه واسش تموم شده من کارشناسی ارشد دارم و ایشون کاردانی و اینکه طولانی شدن نامزدیمون به خاطر مشکلات مالی بود که ایشون داشتن لطفا راهنمایی کنین که باید این جدایی رو بپذیرم و یا اقدامی کنم
ممنونم از راهنمایی هاتون

سلام.من بیست سالمه و عشقم 25 ساله و دانشجو پزشکیه.
رابطه ی ما عالی بود. درسته که من دانش اموزش بودم و اون مشاور درسی من بود. اما خودش همیشه تاکید میکرد و میگفت ک براش فرق دارم. و ب اش خاصم. حتی راز هاشو ب من میگفت و کنار من ارامش داشت همیشه.. حتی گفت ک بعد قبولی ام باید کنار خودش باشم حتماا..حتی بهم گفت دوستم داره و دلش برام تنگگ میشه همیشه… اما من خوب از روی خجالتی که داشتم روم نمیشد بهش بگم که منم دوستش دارم. چون من کلا کم حرفم اون بیشتر حرف میزد.راجب این چیزاا…بعدش حتی گفت ک قبول ک شدم میخاد سوپرازیم کنه و راجب ی مسئله مهمی باهام حرف بزنه.. گفتم چی.. گفت قبول ک شدی میگم الان وقتش نیست.. منم باز هیچی نگفتم وگفتم باشه…بعدش دیگ اینکه همش پیامک های متنی احساسی برام میفرستاد و منم ک نمیتونستم درست و حسابی بهش محبت کنم کلافه میشدم. چون من کنکوری بودم، خاستم وقتی ک رفتم دانشگاه دیگ رابطه مون رو خیلی جدی تر کنم و بهش بگم منم حسم بهش شبیه اونه… حتی ازش پرسیدم ک چرا از سرم دست بر نمیداری من درس دارم بخدا.. گفت شرمنده من نمیتونم حتی بهت فکرم نکنم و… منم گقتم میدونی من برام سخته الان. گفت چرا.. گفتم منم دوست دارم…بعدش بهم گفت ک دو روز دیگ کنکور داری و ب این چیزا فکر نکن.. منم خیلیی دوست دارم و وابسته ات شدمه.. اما عاشقت نیستم.. گفتم اما من دوست دارم. گفت تو فعلا بچه ای و تا وقتی ک نرفتی دانشگاه ب این چیزا فکر نکن…و اینی ک دارم مبگم مربگط ب پارساله.. خلاصه اینکه گفت من فکر نمیکردم ک دوستم داری.. گفت باورم نمیشه بخدا و هنوزم هنگم.. فکر نمیکردم عاشقم باشی.. و.. بعدش من چون حالم خیلیی بد بود کنکورم رو خراب کردم وب هدفم نرسیدم…
پارسال خودش گفت ک میخاد بازم مشاورم بمونه. گفتم نه. وگفت نه خودم میخام باهات باشم فقط امسال احساساتت رو بزار کنار و درس بخون. گفتم یک سال؟ گفت فقط یک سال تحمل کن.. منم امید وار شدم.. حتی ی بار اونقدر دلم براش تنگ شده بود پشت تلفن زدم زیر گریه.گفت چرا گریه میکنی گفتم مهم نیتس برات پس نپرس.. .بعد گفت تو مهم ترین ادم زندگی ام هستی گریه نکن و گفت گریه میکنم ناراحت میشه و کاری کرد ک بخندم .
خلاصه اینکه مشاورم ک شد فقط درس خوندم اما خوب اینکه سرد بود باهام کلافه شده بودم. خیلی کلافع. حتی کم باهام حرف می‌زد.. خیلی کم.. اما خوب وقتی منم سرد میشدم بخاطر کار هاش اون گرم میشد باهام… دللیش ازش پرسدم گفت من همینجوری ام و تو فقط باید درس بخونی.. حتی شب ولنتاین بهم زنگ زد و یهو گفت هدیه تولدت برات عروسک خاستم بگیرم یادته.. منم الکی گفتم نه یادم نیتس.. اما اون همس راجب هدیه و اینا حرف میزد.. منم نمیدونستم چی بگم..! و خودش گفت متاسفانه نشد بهت بدمش و اینا و صداش انگار ناراحت بود.. من همین عید امسال دیگ بااهاش تموم کردم. یعنی برنامه نمیداد بهم و منم گفتم خوب باشه نمیخام خداحافظ.. و اونم هیچی نگفت!
تعجب کردم.. چند روز بعد فهمیدم مامان بزرگش فوت شد. خاستم برم بهش تسلیت بگم.. دوستام گفتن اگ بری خودتو کوچیک میکنی.. اخه فامیل دورمون هستش… خلااصه اینکه چهاررررر ماه من خون دل خوردم.. همش خوابش و دبدم.. کلا راونی شدم.. اگ امید عشق اون نبود الان زنده نبودم.. دیگ ب حرف دوستام گوس ندادم. همین تیر ماه بهش پیام دادم. سریع جواب داد.. اما خیلییی سرد.. و خشک.. حتی حالشو ک پرسیدم گفت حالش خیلیی خوبه.. منم تعجب کردم. و حتی حال منو نپرسید. اولین بار بود ک حتی حالمو نپرسید. ازش خاستم ک ببینمش.. گفت نه نمیشه و قرنطینع است و این حرفا.. گفت نمیشه. منم ی بار چون بعد ابنکه پسم زد و گفت عاشقم نیتس، رفته بودم پیشش و ازم خاهش میکرد نگاهش کنم رو ب روش اوردم.. گفتم تو ی بار خاهش کردی. حالا من خاهش میکنم ک بیای ببینمت.. گفت خاب دیدی انگار؟ من کاری نکردم و دیگ این حرفو نزن. منم نمیتونم بیام… بعد لحظاتی گفت نامزد دارم… میدونین.. من مردم و زنده شدم.. اما هیییچی نگفتم.. بعد ی ده روز باز بهش یپام دادم.. بازم گفتم چرا انیجوری میکنی خوب ماک خوب بودیم.. گفت من متوجه نمیشم.. بعدش همه خاطره هامون بهش گفتم. گفت من یادم نیست… اما وقتی ک وویس داد صداش میلرزید.. بعدشم گفت ک نامزد کرده.. اما من باور نمیکنم.. چون دروغ میگ..بعدش منم گفتم اکی خوش بخت شی. نامزدم میبنیم امسال.. بعدش بازم با همون صدای لرزونش گفت باشششه… منم دیگ هیچی نگفتم.. یهو بلاک م کرد.. هنگ کردم.. توی تلگرام بهش یپام دادم. بلاک نبودم اما جواب یم نداد.. فقط واتس اپ بلاکم..
خوب تورو خ ا بگین من چیکار کنم؟؟
من حس میکنم دوستم داره هنوز.. و داره لج میکنه.. اون خیلی لج بازه. من توی شرایط سختی ک داست و تازه مامانجونش از دست داده بود رهاش کردم.. میدونم کارم اشتبه بود.. اما من تحت تاثیر دوستام بودم.. و بخاطر درسممم گفتم درسم ک بخونم امسال تو دانشگاه میبنمش دیگ باهاش هم و جبران میکنم همهه چی رو.. تورو خدا کمکم کنین برگرده.. لطفا 😫😫😫