تحمل درد جدایی از فرزندت طاقتتو طاق کرده؟ نگران آینده فرزندت هستی؟ سختی دوری از بچت زندگیو برات سخت کرده؟ نمیدونی با وجود دلتنگی دوری از فرزندت چطور با طلاق و تغییراتی که برات ایجاد کرده کنار بیای؟ درد خودت کمه هر کی میرسه مادری و پدری کردنتو به خاطر جدایی زیر سوال می‌بره؟ دوام آوردن تو این شرایط با وجود دوری و جدایی از فرزند غیرممکن به نظر میرسه؟ حقیقتا چنین شرایطی برای هر کسی غیر از تو هم بود تحملش به راحتی میسر نبود ولی چه بخواهیم و چه نخواهیم زندگی در جریان است و ناچاریم سختی‌ها را هم از سر بگذرانیم. در این مقاله قصد داریم به بررسی روش‌هایی بپردازیم که دوری فرزند را برای شما تحمل‌پذیر می‌نماید.

چرا درد دوری از فرزند پس از جدایی و طلاق اینقدر سنگین است 

معمولا مادر و پدرها حتی وقتی فرزندشان را به مهد کودک و یا مدرسه می‌فرستند که می‌دانند دیر یا زود به خانه باز می‌گردد، در زمان غیبت فرزندانشان احساس دلتنگی می‌کنند و نگرانند که اگر درست از آن‌ها مراقبت نشود، خدای ناکرده اتفاقی برای فرزندشان رخ دهد. حال وقتی شرایط زندگی پس از طلاق ایجاب کرده باشد که دور از فرزند زندگی کند و بسیاری از وظایف والدی را واگذار نماید شرایط سختی را پشت سر می‌گذارد. در این زمان از یک طرف دلتنگ فرزندتان هستید از طرف دیگر گویی حوزه اختیاراتتان از شما سلب شده است. نگرانی‌هایی که برای آینده فرزندتان دارید نیز مزید بر علت می‌شود و شما را دچار عذاب وجدان مزمن می‌نماید. اگر به خودتان فرصت بازیابی پس از طلاق را هم ندهید و دائم با فکر و ذکر مشکلات کودکانتان خود را سرگرم کنید که دیگر اختیار خودتان و زندگیتان هم از دستتان رها می‌شود و ممکن است کارهایی انجام دهید که ارتباطتان را با فرزندانتان روزبروز خراب‌تر کند که این درد دوری را به زخمی کهنه و عمیق تبدیل کند که هر دم مغز استخوانتان را هم خواهد سوزاند.

توصیه‌هایی برای تحمل دوری از فرزند پس از جدایی  

علیرغم این‌که تحمل دوری از فرزند بسیار سخت است ولی می‌توان کارهایی کرد که این دوری به باری بدل نشود که تمام زندگیتان را مختل کند.

از غصه خوردن نترسید

زمانی‌که دلتنگ می‌شوید به خودتان فرصت غصه خوردن بدهید. ممکن است پدر و مادرتان در بچگی به شما تاکید کرده‌ باشند که گریه دردی را دوا نمی‌کند و زمانی که گریه می‌کردید تاکید بر قوی بودن داشتند و در غیر اینصورت تنبیه می‌شدید. آن‌‌وقت بچه بودید و پدر و مادرتان هم آگاهی نداشتند که برایتان توضیح دهند که همین گریه در تخلیه غم و غصه‌ها نقش اساسی دارد و در صورتی سرکوب آن‌ تغییر حالت داده و از طریق ناخودآگاه در رفتارتان بصورت ناسالم بروز و ظهور می‌نماید. پس به خود فرصت دلتنگی دهید و از بروز آن شرمنده نباشید چرا که این دلتنگی نه تنها نشانه‌ای از ضعف نیست بلکه، موجب آزاد شدن ذهنتان و کنارآمدن با درد دوری از فرزند پس از طلاق را تسهیل می‌کند.

به بازسازی زندگی پس از طلاق بپردازید

بحث‌ها و کشمکش‌های بین فردی، پیش از طلاق از یک طرف، کاغذبازی‌ها و روندهای نفس‌گیر قانونی از سوی دیگر انرژی زیادی را از شما گرفته که نیاز به بازتوانی را برای شما اجتناب ناپذیر می‌کند. افزون بر این تغییراتی که پس از طلاق در زندگیتان ایجاد شده کل زندگیتان را زیر و رو کرده است. با طلاق نه تنها آرزوها و برنامه‌هایی که داشتی دستخوش تغییر و دگرگونی شده است، هویت خانوادگیتان، ارتباطاتتان با دوستان و آشنایان، و حتی در وضعیت مالی و یا محل زندگیتان نیز تغییراتی ایجاد می‌شود که گاهی رسیدگی به آن‌ها به تنهایی غیرممکن به نظر می‌رسد. روندی که برای کنار آمدن با شرایط بعد از جدایی طی می‌کنید نه تنها به سازگاری شما با طلاق کمک می‌کند، بلکه درد جدایی از فرزند را نیز کم کم التیام می‌بخشد.

با پرسشنامه سازگاری طلاق می‌توانید زندگی خود را ارزیابی کنید و دریابید که در چه مرحله‌ای از روند بازسازی زندگی خود هستید.

علیرغم این‌که دوری از فرزندتان در این زمان سخت است ولی توجه کنید که این دوری فرصتی است که بتوانید برای بازسازی زندگی خود اقداماتی اساسی انجام دهید و خود را آماده نمایید که در لحظات کلیدی زندگی فرزندتان نقش پررنگی را ایفا نمایید.

نگرانی های خود را مدیریت کنید

شما به عنوان والدین کودک معمولا نگران اتفاقاتی هستید که زندگی فرزندتان را دچار تهدید و بحران می‌نماید. فکر و خیال غالب والدین، پیرامون آینده فرزندانشان است و اغلب نگران هستند که چه اتفاقاتی در آینده روی خواهد داد و چه سرنوشتی در انتظار کودکتان خواهد بود. واقعیت این است که این نگرانی‌ها برای تمام والدین وجود دارد، ولی کسانی که جدا شده‌اند به علت برچسب‌هایی که دائما بچه‌های طلاق را تهدید می‌کند، این نگرانی‌ها را به مراتب بیشتر تجربه می‌کنند. بد نیست بدانید تحقیقات نشان می­دهند که ۸۰ درصد فرزندان طلاق خود را با شرایط به خوبی مطابقت می‌دهند و طلاق موجب نمی‌شود که نمره­‌های درسی آن‌ها، با سازگاری اجتماعیشان و یا حتی سلامت روانی آن‌ها را تحت تاثیر قرار گیرد. توجه کنید که صرف طلاق از فرزند شما بچه طلاق نمی‌سازد بلکه کشمکش‌های قبل و بعد از طلاق است که آن‌ها را دچار بحران می‌کند. اگر شما و یا همسر سابقتان پس از این به آرامش فرزندتان کمک کنید به مرور او نیز می‌پذیرد که این دو همسر خوبی برای هم نبودند و طلاق آن‌ها برای آرامش او لازم بود. در این‌صورت هویت شما هم بعنوان پدر و مادر برایش قابل پذیرش و احترام می‌شود و نه تنها دچار بحران نمی‌شود بلکه به دیدگاهی پخته‌تر دست می‌یابد.

با خودتان مهربان باشید

طبیعت والدی بخصوص در فرهنگ ما جوری تعریف شده که خود را مسئول بی‌قید و شرط خوشبختی فرزندمان تصور می‌کنیم و جدایی را به منزله راهی به سوی نابودی آن‌ها فرض می‌کنیم. در این حالت به محض اینکه در مسیر طلاق قدم برمی‌داریم با خود این عذاب را حمل می‌کنیم که با این امضای طلاق، حکم به نابودی خوشبختی فرزندمان کرده‌ایم. حال تمام نگرانی‌های دنیا به یکباره راه خود را بر ذهن شما می‌یابند و شروع به سرزنش خود می‌کنید. در این زمان لازم است بدانید که اگر واقعا قدرت تحمل شرایط را داشتید نه خودتان را دچار تلخی‌های ناشی از طلاق می‌کردید و نه از فرزندتان فرصت حضور پدر و مادر کنار یگدیگر را سلب می‌کردید. قطعا فشار شرایط و عواملی که شما را به جدایی سوق داده، به حدی غیرقابل کنترل بوده که مجبور شدید بپذیرید که دور از فرزندتان زندگی کنید. پس خودتان را درک کنید. حتی اگر اشتباهات شما زندگیتان را به سمت جدایی هدایت کرده برای این‌که بتوانید پس از این برای فرزندتان نقش مفیدی ایفا کنید لازم دارید که خود را با تمام نقایص‌تان بپذیرید و به خودتان علیرغم همه اتفاقات احترام بگذارید.

از این دوری فرصت بسازید

دوری از فرزندتان قاعدتا برایتان اوقات بیشتری برای رشد ایجاد می‌نماید پس دیدگاهتان را از “از دست دادن” به “ایجاد فرصت” تغییر دهید. بدین معنا که بر زندگی خود بیشتر تمرکز کنید، قابلیت‌ها و توانایی‌هایتان را گسترش دهید و موقعیت اجتماعی خود را ارتقا دهید. برای تربیت فرزندتان از راه دور می‌توانید الگوی استقامت برایش ایجاد کنید. هر چه قوی‌تر و پرتوان‌تر زندگی خود را بسازید فرزندتان بیشتر تمایل پیدا می‌کند که از هر فرصتی استفاده نماید و خود را فرزند شما معرفی نماید. چه بسا مادر و پدرانی که با فرزندانشان زندگی می‌کنند ولی مایه سرافکندگی آن‌ها هستند و چه بسیارند فرزندانی که علیرغم جدایی پدر و مادرشان به داشتن آن‌ها افتخار می‌کنند. بدانید که رفتار شما و سبک زندگیتان می‌تواند الگوی اصلی برای فرزندتان ایجاد کند که هیچ انگ و وصله‌ای نتواند خدشه‌ای در زندگیش ایجاد نماید.

حمایت اجتماعی برای خود ایجاد نمایید

قرار گرفتن در جمع افرادی که می‌توانید به آن‌ها تکیه کنید به شما آرامش می‌دهد زمانی‌ که به آن‌ها اعتماد می‌کنید لحظات سخت پس از جدایی و دلتنگی‌های شما را کاهش می‌دهد. بنابراین دوستان خود را محتاطانه انتخاب کنید و اجازه بدهید در حلقه کسانی قرار بگیرید که ضمن درک شما و دلتنگی‌هایتان، به رشد و توانمندی‌های شما کمک می‌کنند. یافتن دوستانی که شرایط مشابه شما دارند و از دوری فرزندانشان دلتنگ هستند نیز کمک می‌کند که بتوانید در مورد احساسات خود صحبت کنید و بدانید که در این شرایط تنها نیستید. بعلاوه چنین ارتباطاتی می‌تواند کمک به هم‌افزایی نماید چرا که با به اشتراک گذاشتن روش‌هایی که در طول این دوران بکار می‌برید به کنارآمدن یکدیگر کمک می‌نمایید.

وقت خود را با کارهایی که آرامتان می‌کند، پرکنید

در زمان‌هایی که عادت داشتید با فرزندتان وقت بگذرانید احساس دلتنگی بیش از دیگر زمان‌هاست. برای این زمان‌ها نیاز دارید که کارهای انجام دهید که حواستان را پرت کند. در صورتی که برای این زمان‌ها کارهایی را برگزینید که به رضایت درونیتان کمک می‌کند تحمل این دوری برایتان راحت‌تر خواهد شد. مثلا اگر در این زمان نقاشی و یا کاردستی درست کنید، در حین کار در عین حال که هیجانات ناخوشایندتان تخلیه می‌شود، به خلق یک اثر هنری مبدل می‌شود. حتی می‌توانید این نقاشی و یا کاردستی را برای فرزندتان تهیه کنید که احساس کنید این زمان را همچنان به او اختصاص می‌دهید و زمانی که به وی هدیه می‌دهید او در می‌یابد که در تمام لحظه‌های نبودنش به یادش بوده‌اید. در هر صورت برای این زمان‌ها فعالیتی پر کنید که به شما احساس آرامش می‌دهد.

نقش والدی خود را رها نکنید

گاهی در این زمان فکر می‌کنید که چون فرزندتان از شما دور است نقش والدی شما بکلی از بین رفته است ولی اینطور نیست، چرا که شما همچنان پدر و یا مادر او هستید و او شما را با هویتی غیر از این نمی‌شناسد و قرار نیست بکلی از این نقش کناره‌گیری کنید. به خاطر داشته باشید که رابطه شما با فرزندتان هیچ‌گاه به پایان نخواهد رسید، پس همچنان نقش والدی شما پابرجاست، فقط نحوه آن تغییراتی کرده است که بر اساس این تغییرات باید کمک کنید که فرزندتان هم با شرایط جدید سازگار شود. این را در نظر داشته باشید که لزوما هر پدر یا مادری که کنار فرزندش است، قادر به تربیت بهتر فرزندش نیست و حضور والدین فرزندان را از خطراتی که تهدیدشان می‌کند ایمن نمی‌کند. چه بسا پدر و مادرانی که مشغول بحث گفتگو هستند و فرزندشان در اتاق کناری با مشکلی لاینحل در حال دست و پنجه نرم کردن است. بر اساس آموزه‌هایمان تصور می‌کنیم که بچه‌­ها باید به وسیله­‌ی والدینی که با هم زندگی می­کنند بزرگ شوند، ولی تحقیقات زیادی در ۴۰ سال گذشته انجام شده اند که نشان می‌دهند زندگی والدین کنار هم آن چیزی نیست که فرزندان نیاز دارند. پس بیاموزید چگونه می‌توانید از راه دور به خوبی نقش خود را ایفا کنید.

از مشاور کمک بگیرید

برای والدینی که به خاطر طلاق، مجبور شده‌اند دوری از فرزندشان را نیز تحمل کنند، روان درمانی می‌تواند بسیار مؤثر باشد. گاهی اوقات، این دوری مشکلات بعد از طلاق را غیرقابل تحمل می‌کند و کارکرد فرد را در رسیدگی به زندگیش مختل می‌نماید. در اینصورت وضعیت سلامت روانی فرد تهدید و موجب بیماری‌هایی چون افسردگی، اضطراب و یا خشم‌های انفجاری می‌شود . در این زمان کمک تخصصی الزامی غیر قابل اجتناب است. حتی گاهی به تشخیص روانشناس لازم می‌شود از روانپزشک هم کمک بگیرید که در یک روند دارو درمانی شما را آماده نماید که بتوانید از خدمات روانشناختی کمک بگیرید.

سخت ترین تصمیم گیری هنگام جدایی مربوط به فرزندان است مادر یا پدری که قرار است بعد از این دور از فرزندش  زندگی کند علاوه بر تغییرات ناشی از جدایی باید با دلتنگی دوری فرزند هم دست و پنجه نرم کند. نگرانی هایی که برای آینده فرزندتان دارید، مزید بر علت می‌شود و عذاب وجدان مضاعفی را برای شما ایجاد می‌نماید که تحمل این دوری را سخت‌تر می‌کند و سازگاری با طلاق را  نیز پیچیده‌تر می‌نماید در این زمان کارهایی می‌توانید انجام دهید که این درد دوری از فرزند کمتر به شما فشار بیاورد.  قبل از هر چیز به خودتان اجازه دهید که دلتنگی خود را ابراز کنید در اینصورت آماده می‌شوید که به بازسازی زندگیتان بپردازید. اگر بتوانید نگرانی‌های خود را مدیریت کنید و با خودتان مهربانتر باشید با گرفتن حمایت‌های اجتماعی از این دوری فرصت بسازید. در عین حال فراموش نکنید که زمان‌هایی که به فرزندتان اختصاص داشت را با کاری که آرامتان می‌کند پرکنید که بتوانید ذهنتان را منحرف کنید ولی پر کردن وقتتان به این معنی نیست که بکلی باید نقش والدی خود را رها کنید بلکه لازم دارید نحوه والدی کردن در این شرایط را بیاموزید که از آسیب‌های پیش روی زندگی فرزندتان جلوگیری نمایید.